Τετάρτη 21 Μαρτίου 2012

BOKOMOLECH δεν είν’ αλήθεια…

Οι Bokomolech είναι ένα ιστορικό γκρουπ του αγγλόφωνου εγχώριου rock. Σχηματίστηκαν στην Αθήνα το 1992 και, προσωπικώς, τους θυμάμαι από την εποχή ακόμη που συμμετείχαν στη συλλογή “Toxic Babies In a Rock n’ Roll Land” [Sub Studio Rec., 1994] με το “Confession”, όταν τους αποτελούσαν δηλαδή οι Δημήτρης Ιωάννου φωνή, κρουστά, Λίλα Κατερινάκη μπάσο, φωνή, Εύη Φραγγεδάκη κιθάρα, Κώστας Ραγκούσης κιθάρα, φωνή και Βλάσσης Καραγιάννης τύμπανα. Θ’ ακολουθήσουν οι ηχογραφήσεις βινυλίων και CD –το “Insect (songs)” στην Hitch-Hyke, από το 1997, το ακούω και τώρα με περισσότερη ευχαρίστηση από το “Xero”–, όπως και κάποιες ανακατατάξεις μελών πριν φθάσουμε στο έσχατο “Mass Vulture” [Inner Ear, 2012], που σηματοδοτεί μία νέα αρχή για το συγκρότημα (καθότι είχαμε ν’ ακούσουμε νέα του από το 2003).
Εξαμελής, σήμερα, οι Bokomolech, με τέσσερα από τα πρωταρχικά μέλη παρόντα (Ιωάννου, Κατερινάκη, Ραγκούσης, Καραγιάννης), συν την Χριστίνα Κασσεσιάν, συν τον Τάσο Πρωτόπαπα και με την ίδιαν πάντα διάθεση να εξερευνήσουν ηλεκτρικές περιοχές, προτείνουν ένα ακόμη άλμπουμ (κάπως πεσιμιστικό θα το χαρακτήριζα – δεν είναι αρνητικός ο χαρακτηρισμός, αλλά μπορεί να είναι και η ιδέα μου), που επιχειρεί να πάρει θέση (μάχης) εντός της εποχής.
Οι Bokomolech δεν αναλίσκονται σε τραγούδια που περιστρέφονται αναγκαστικώς γύρω από το ερωτικό ανεκπλήρωτο, ούτε βεβαίως καταγγέλλουν τη συλλογική κατάντια μ’ έναν τρόπο, που να αναιρεί την αισθητική. Επιχειρούν μέσα από την… συγκαλυμμένη αγγλική τους να εκφράσουν την οργή τους για τα προκύπτοντα αδιέξοδα, να δείξουν προς τη μεριά των αληθινών ενόχων, να στρέψουν τα μινόρε τους προς τον έξω κόσμο (εν τέλει). Το αποτέλεσμα είναι να προκύψουν τραγούδια εύθραυστα –που γίνονται… ευθραυστότερα λόγω των μετέωρων ερμηνειών– όπως το “It’s not true”, το “Talk about fires” ή το “Belt” (κάποια, βεβαίως, εκρήγνυνται στη διαδρομή, αλλά εγώ προτιμώ τα μέρη που καίει απλώς το φυτίλι) και που αποδεικνύουν, τελικώς, πως οι Bokomolech, είκοσι χρόνια μετά το ξεκίνημά τους, έχουν ακόμη πράγματα να δώσουν. Και τα δίνουν.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου