Κυριακή 4 Δεκεμβρίου 2011

MARY & THE BOY & FELIZOL & RE

Έγραφα, μεταξύ άλλων, στο τεύχος 192 του Jazz & Tζαζ, για το “Timemachine” [Inner Ear, 2009] των Mary & The Boy/Felizol, που τώρα επανακυκλοφορεί σε βινύλιο: «Αν το παρθενικό 'Mary And The Boy' ήταν ένα άλμπουμ που ταίριαζε απολύτως με την κλωτσιά που αξίζει/οφείλει να δίδει ο πρωτοεμφανιζόμενος αδιαφορώντας για το τι, το παρόν δεύτερο άλμπουμ τους είναι ένα το ίδιο σε μέγεθος καθοδικό ταξίδι προς το ψυχο-σωματικό επέκεινα. Τίποτα δε δύναται ν’ αλλάξει επειδή την κλωτσιά, κατά το αναμενόμενο(;), οφείλει να διαδέχεται ένα κάποιο χάδι· εξ αιτίας μιας κάποιας περιγραφικής ωραιοποίησης, επειδή ορισμένα θέματα της χρονομηχανής μοιάζουν τάχα… ραδιοφωνικά (Are you still dancing can can?).(…) Οι Mary & The Boy/ Felizol, έχοντας ως παρακαταθήκη κομμάτια από το προηγούμενο CD τους, την ανείπωτη τριλογία Cock, Mama, Death, επεκτείνουν τους προβληματισμούς τους για μια μουσική με αίσθηση θεατρική, εμμένοντας σ’ ένα είδος rock(;) – δύσκολο να το πεις – που ενσωματώνει στοιχεία παρακμής δανεισμένα από τους Velvets, τον Lou Reed, την Diamanda Galas, το british new-wave, φθάνοντας έως την ερμηνευτική μπρεχτική μανιέρα. Το αποτέλεσμα είναι στιγμές-στιγμές εντυπωσιακό. Ιδίως σε κομμάτια όπως το Staring, που σφραγίζεται από την ξεχωριστή ερμηνεία της Mary (The Boy πιάνο, May Roosevelt θερεμίνη, Γιώργος Χάλαρης κοντραμπάσο, Callmelazy ηλεκτρικό μπάσο)· ένα πρώτης τάξεως τραγούδι, αυθεντικό παραλειπόμενο από το... Berlin. Άνθρωποι με το μέλλον προδιαγεγραμμένο ή μήπως άνθρωποι που ξεκινούν απ’ το μηδέν; I’m risking my life when I’m not myself…».
Στην καινούρια έκδοση [Inner Ear, 2011] εμπεριέχεται ως bonus και το CD “RE”, το οποίον περιέχει remixes, re-edits και remakes κομματιών του άλμπουμ από τους The Boy, Felizol, Videogame Orchestra, Exposed By Observers, Mobthrow, Ekelon, Peekay Tayloh, Serafim Tsotsonis, Afrolex, Fantastikoi Hxoi, Mopar, Your Hand In Mine, Larry Gus, Leon Segka και Mr.Statik. Με μια πρώτη ακρόαση θα ξεχώριζα την οπτική των Ekelon στο “Mama” (σκότος βαθύ με τρανταχτή ρυθμική συνοδευτική), εκείνη του “Staring” από τον Serafim Tsotsonis (επιδέξια, 80s, μετρονομημένη ρυθμική), το “Timemachine” από τους Fantastikoi Hxoi (με seventies, επικούς, prog υπαινιγμούς), το “Afraid of the devil” από τον Larry Gus (avant, electro εκτροπές με κάπως kraut περιτύλιγμα και ανυποψίαστες αλλαγές) και γιατί όχι και το “Staring” (πάλι) αυτή τη φορά από τους Your Hand In Mine, που το οδηγούν σε περισσότερο dreamy περιοχές.

4 σχόλια:

  1. Νομιζω οτι ο Boy εξελίσσεται σε εναν απο τους καλυτερους Ελληνες μουσικους των τελευταιων 40 χρονων και ειναι πια στο πανθεον των μεγαλων μαζι με Χατζηδακη ,Ξενακη και Νταλαρα και ο καινουριος δισκος του με τον τιτλο ''When You Grow Up Your Heart Dies'' εχει κατι απ'τη γλυκια μελαγχολια των Marillion την ευελικτη ζωντανια των Jamiroquai τη ζεστη χαρμολυπη του Lil B. και την ρεαλιστικη ειλικρινεια των Suicidal Tendencies,περιμενω πολλα απ'αυτο τον καλλιτεχνη και νομιζω οτι ακομα δεν εχει δωσει 100% της πραγματικης του αξιας.

    Στελιος Μανακος (Καθηγητης Φωνητικης και ενθερμος οπαδος των γραπτων σας)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Τον καινούριο δίσκο του Boy δεν τον έχω ακούσει. Τον κατέβασα ήδη όμως και θα τον ακούσω το επόμενο διάστημα. Σας ευχαριστώ που βρίσκετε ενδιαφέροντα τα γραπτά μου.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Το παραπάνω σχόλιο (του Στέλιου Μανακου) μαλλον είναι ειρωνικό........

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Μπορεί και να είναι, αλλά δε θέλησα να το πάρω έτσι. Ούτε θέλησα να σχολιάσω τα περί Marillion, Jamiroquai και Suicidal Tendencies, αφού το άλμπουμ δεν το έχω ακούσει. Όσον αφορά στα περί Νταλάρα, Ξενάκη και Χατζιδάκι… no problem.
    Σε τελευταία ανάλυση αυτοί αρέσουν και σ' εμένα…

    ΑπάντησηΔιαγραφή