Κυριακή 3 Απριλίου 2016

SONIK τεύχος Bowie

Το SONIK είναι ένα από τα τελευταία μουσικά περιοδικά, που κυκλοφορούν ακόμη στην Ελλάδα και ίσως το μοναδικό, που ασχολείται αποκλειστικώς με την ποπ κουλτούρα (σε όλες τις εκφάνσεις της). Είναι… περιοδικό; Είναι. Αλλά χωρίς σταθερή περίοδο. Εννοώ πως βγαίνει σε τακτά χρονικά διαστήματα, που δεν είναι όμως πάντοτε τα ίδια. Πειράζει αυτό; Καθόλου. Τα περιοδικά οφείλουν να κάνουν τα πάντα, για να επιβιώσουν, κι ένα απ’ αυτά «τα πάντα» είναι να βγαίνουν όταν έχει συμπληρωθεί το budget (των διαφημίσεων βασικά) και όταν υπάρχει, συγχρόνως, κι ένας κάποιος σοβαρός λόγος για να τυπωθούν. Να έχουν… θέμα. Το θέμα μπορεί να καταλαμβάνει το μεγαλύτερο μέρος του περιοδικού ή, σε κάποιες περιπτώσεις, μπορεί να πιάνει και ολάκερο το τεύχος. Το θέμα μπορεί να σχετίζεται με τη γενικότερη επικαιρότητα, αλλά μπορεί και όχι – καθότι τα περιοδικά οφείλουν να δημιουργούν και να προτείνουν και τη δική τους επικαιρότητα. Το SONIK το πράττει. Και το πρώτο και το δεύτερο.
Στο τεύχος Bowie, με το πολύ ωραίο εξώφυλλο (η φωτογραφία κλασική, το στήσιμο άψογο), έχει καταβληθεί προσπάθεια να περιγραφεί το φαινόμενο Bowie (με αφορμή, εννοείται, το θάνατο του καλλιτέχνη τον προηγούμενο Γενάρη), να ειδωθούν ή να ξανακοιταχθούν πλείστα όσα γεγονότα που σχετίζονται με τη ζωή και το έργο του (και τον τρόπο που επηρέασε τούτο τις διάφορες εκφάνσεις της ποπ), τη δισκογραφία του, την φιλμογραφία του, τους μουσικούς που στάθηκαν δίπλα του κι ένα σωρό κι ακόμη, μικρά ή μεγαλύτερα tips, που έθρεψαν μέσα στα χρόνια τον συγκεκριμένο μύθο.
Γράφουν πολλοί στο 80σέλιδο SONIK, κι εγώ, εδώ, να ονοματίσω τα παιδιά που γνωρίζω και τα οποία συναντώ πού και πού στα δισκάδικα ή τα μπαρ και ανταλλάσσουμε κουβέντες. Είναι ο Χάρης Συμβουλίδης, ο Άρης Καραμπεάζης, ο Αντώνης Ξαγάς, ο Στυλιανός Τζιρίτας, ενώ είναι και κάποιοι άνθρωποι ακόμη, παλιοί ή λιγότεροι παλιοί, που έχουν αφήσει κατά καιρούς σχόλια και στο δισκορυχείον (όπως ο Μιχάλης Τσαντίλας ή ο Σπύρος Χυτήρης). Είναι κι άλλοι, πολλοί… και ανάμεσά τους είμαι κι εγώ, που γράφω κάτι για το “Lets Dance”.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου